An eiusdem modi?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sint modo partes vitae beatae. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Nulla erit controversia.

Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.
Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Videsne igitur Zenonem tuum cum Aristone verbis concinere, re dissidere, cum Aristotele et illis re consentire, verbis discrepare?

Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Quod enim ne vivus quidem, inquit, diutius sentire poterat, quam dum fruebatur, quo modo id potuit mortuo permanere?

Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Duo Reges: constructio interrete. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.

In enumerandis autem corporis commodis si quis praetermissam a nobis voluptatem putabit, in aliud tempus ea quaestio differatur. Ergo, inquit, tibi Q. Quae cum dixisset, finem ille. Comprehensum, quod cognitum non habet? Hunc vos beatum; Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Bork: Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Sed videbimus.: Audeo dicere, inquit.
Ut pulsi recurrant?: At iam decimum annum in spelunca iacet.
Idem adhuc;: Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno?
Si quae forte-possumus.: Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde?

Itaque quae sunt eorum consolationes, quae cohortationes,
quae etiam monita et consilia scripta ad summos viros! Erat
enim apud eos, ut est rerum ipsarum natura, sic dicendi
exercitatio duplex.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi
non aderit;